กวีตาย

 โดย  กนกพงศ์ สงสมพันธุ์

พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก ตุลาคม 2549

สำนักพิมพ์ นาคร

จำนวนหน้า  160 หน้า 

ขนาดเล่ม 9.1*14 ซม.

กระดาษ ถนอมสายตา

ปกอ่อน

สภาพหนังสือ : ขอบเล่มมีคราบฝุ่นบ้าง ใบรองปกมีปั๊มวันที่ ในเล่มสะอาดเรียบร้อยดี ไม่มีเขียนขีด ตัวเล่มแน่น โดยรวมสภาพดีตามเวลา

2 เรื่องสั้นขนาดยาว

กวีตาย เป็นเรื่องสั้นที่เขียนรำลึกถึงนักเขียน นักเคลื่อนไหว ครูบ้านนอก ซึ่งมิอาจจำเพาะเจาะจงว่าจะต้องเป็นตัวตนคนนั้นเพียงคนเดียว แต่นักอุดมคติที่คงหลงเหลือหลายคนกำลังทำงานในแบบเดียวกันนี้อยู่ ณ หลายแหล่งแห่งที่

ชีวิตถือกำเนิดขึ้นมาเหมือนบังเอิญและดูง่าย เพียงไข่หลอมรวมกับสเปิร์ม ก่อกำเนิดเซลล์ แล้วค่อยขยายเดิบโตขึ้นเป็นรูปทรง หลุดออกจากโพรงมดลูก แล้วยิ่งขยายใหญ่ หายใจ เดินเหิน รัก โศก โกรธ เกลียด สงบนิ่ง และก่อสงคราม เหลือจะเชื่อที่สิ่งอันเป็นนามธรรมเล็ก ๆ นี้ จะกระทำได้ทั้งหมดนี้ พูด ร้องไห้ หัวเราะและสร้างตำนาน มนุษย์เปล่งเสียงไม่เคยหยุดหย่อน สืบต่อรุ่นต่อรุ่น ไม่เคยขาดหาย กระทั่งกลายเป็นประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติ ยิ่งใหญ่และยืนยงอยู่บนดาวดวงหนึ่งซึ่งใจกลางยังคงเป็นลาวาเหลวระอุ หากการถือกำเนิดของชีวิตเป็นสิ่งบังเอิญและง่าย คงไม่สามารถกระทำใดได้ถึงขั้นนี้ 

(จากเรื่อง กวีตาย)

"มันพูดถึงความรัก เชื่อฉันสิ..." นางยังคงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เมื่อหลายปีก่อนเคยมีหนังสือร้องเรียนไปถึงผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมืองเป็นร้อย ๆ ฉบับ แต่ทั้งหมดนั่นกลับกลายเป็นเพียงแผ่นกระดาษว่างเปล่า ชีวิตผู้คนไม่มีค่าอะไร หรือไม่พวกเขาก็คงคิดว่าเราไม่ได้รักคนที่ตายไป" 

(จากเรื่อง ความตายของบุรุษไปรษณีย์)