โพ้นทะเล

โดย  เสนีย์ เสาวพงศ์

พิมพ์ครั้งที่  3, มิถุนายน 2537

สำนักพิมพ์ แพรวสำนักพิมพ์

จำนวนหน้า  95 หน้า 

กระดาษ ปอนด์

ปกอ่อน มีปีกปก

สภาพหนังสือ : ขอบเล่มมีคราบฝุ่นบ้าง ในเล่มสะอาดเรียบร้อยดี ไม่มีเขียนขีด ตัวเล่มแน่น โดยรวมสภาพดีมากตามเวลา

รวมเรื่องสั้น

เขาชอบกอดฟางข้างคอกควายมากกว่าที่นอนฟูกของเขาในบางครั้ง 

เขาชอบทอดกายลงเหนือกองฟาง เงยหน้าขึ้นชมดวงดาวในท้องฟ้า 

เขาชอบความสงบอันผิวเผินของธรรมชาติ

เพราะมันทำให้เขาสามารถได้ยินเสียงของความไม่สงบทั้งหลาย 

ที่ซ่อนเร้นได้ลึกซึ้งยิ่งกว่าใครๆ จะสามารถฟังได้ ในอากาศของท้องทุ่ง

เขาสามารถเทียบเสียงต่างๆ ได้อย่างแม่นยำ

เสียงควายสลัดเขาถูกไม้คอกเมื่อถูกยุง 

ละม้ายกับเสียงกระดูกสันหลังของชาวนาลั่นเวลาแบกข้าวกล้า

เสียงร้องของจิ้งหรืดเรไรที่คร่ำครวญต่อราตรีที่เป็นใบ้

ไม่ผิดอะไรกับเสียงร้องของเด็กไม่มีพ่อในครรภ์ต่อมนุษยธรรมที่หูหนวก

เสียงปลาฮุบเหยื่อในบ่อ...เหมือนกับเสียงวัตถุที่ตกจากมืออันสั่นเทาของนักย่องเบาที่เพิ่งจะเริ่มริ

เสียงใบไม้ที่พลัดตกจากต้นเหมือนกับเสียงสายธนูเก่าๆ ขาดออกเมื่อถูกน้าว

ธรรมชาตที่เห็นประจักษ์และที่ซ่อนเร้นของท้องนารังสิตนี้เอง

ได้ทอสายใยแห่งศิลปทับลงบนหัวใจของเขาซ้อนๆ กันวันแล้ววันเล่า 

มันจับจิตจับใจอย่างดื่มด่ำ 

มันสร้างหัวใจดวงใหม่ขึ้นในทรวงอกของเขา...หัวใจแห่งศิลปิน !

(บางตอนจากเรื่องสั้น : นักดนตรีแห่งทาการาสุกะ)